O
día dos amigos.
-Vinde
nenos!-Dixo o seu avó Xoán.-Boubos contar unha historia de cando eu
era pequeno, máis
ou menos foi... o día dos santos inocentes .
E
o avó Xoán contou esta historia:
Todos
nos odiábamos, case todos eramos grupos de seis ou sete persoas; estabamos María, Pedro, Raquel, Uxía, Xabier
e eu,estabamos no recreo mirando aos nosos inimigos o grupo dos
chivatos ; estaban facendo o de sempre, chivarse dicindo mentiras dos
outros. Unha vez fixeronnos unha xogarreta, dicindo de que nós
estábamos... Copiando nun exame! Estivemos castigados dous días sen
recreo, pero non foi a única vez.
Cando
nolas facían a diario, pensabamos en facerlle unha pequena broma.
Collemos un plano do bosque, poñeríamos ao lado da mesa da
directora , xa que os chivatos van a diario alí. O deixaríamos a súa
vista,entón non se resistirían a collelo.
-Moi
bo plan!- Dixo Xoán con alegría- A xogarreta estará lista o
mércores na excursión ao bosque.
-Xa
os temos no bote! Dixo Raquel case sen respirar.
Capítulo
2.
A
gran xogarreta.
-Xa
o colleron!-Dixo Pedro co corazón a cen.-Van picar!
-Un
tesouro! Un tesouro!- Dixo o xefe dos chivatos case sen crelo.-Un
tesouro no bosque!
-Non
creo que haxa un tesouro.-Dixo a man dereita do xefe dos
chivatos.-Aquí houbo ruínas, pero
un tesouro...que infantiis sodes.
-Non,
teñen que picar!-Se lle escapou a María.
-Ahhh,
con que nos queren gastar unha broma?-Dixo o xefe dos chivatos,
acabando de descubrir o que estaban tramando.- Pois nos faremos
outra, mellor, moito mellor!
Capítulo
3.
O
infiltrado.
-Cala
a boca, María!- Dixeron Perdo, Raquel, Uxía, Xabier e Xoán
intentando calar a boca da súa amiga.- Xa o saben!
-E
vannos facer unha peor!-Dixo Uxía asustada.
-Teño
unha idea!-Respondeu Xoán.-Faremos que nos pelexamos tanto con María
que ela acaba índose ao grupo dos chivatos e investigará a súa
xogarreta.
-Perfecto!-Raquel,
Pedro, María, Uxía e Xabier dixeron admirados pola idea do seu
amigo.
-Raquel!
Non me copies que aínda que sea o teu irmán xemelgo non nos lemos
as mentes!- Dixo Xabier enfadado.
-E!
Xabier, non te metas coa miña mellor amiga!-Dixo María co mesmo ton
de voz que Xabier.
-Si,
si. Non te metas María!-Dixo Xabier chuleándose.
-E!
A miña noiva non a trates así.-Dixo Pedro intentando defender a
María.
A
súa vez Xoán e Uxía asentiron.
-Parade!
Non vedes como os estades pelexando?-Dixeron Xoán e Uxía a vez.
-Pero...está
ben! Perdóame Xabier.- Dixo María.
-Se
non hai máis remedio... perdón Raquel, María e Pedro. - Dixo Xabier
un pouco avergonzado.
-Perdoado.-Dixeron
María e Pedro á vez.
-Veña,
haberá que facer o meu plan!-Dixo Xoán cansado da anterior
pelexa.-Non? Que... Levamos toda a mañá pelexando!
-A
facer o plan!- Dixo María tanto asustada como animada.
Capítulo
4.
O
plan mestre, pero por pouco tempo.
-María,
eres tonta! Idiota e que sabemos máis...- Dixeron Xabier, Xoán,
Pedro, Raquel e Uxía.
-Pois
se non me queredes, márchome, xa non son a vosa amiga!- Dixo María
actuando como se estivera moi enfadada.
-E
mellor amiga tampouco!- Dixo Raquel con forza. Claro que non!- Dixo
María actuando.-Como ía ser amiga dunha persoa tan tonta!
-E
de noivos tampouco!- Dixo Pedro sen crerse o que dixo.-E... Por
certo, o teu veso e como se me o houbera dado un can! Ai! Perdón!
Se estou insultando a os cans!
-Pois
tampouco deberías haberme invitado ao cine e haberme vesado tamén!-
Dixo María mentindo o máximo posible.
-Xa
está ben María,- Dixo Uxía- Fóra de aquí!
E
María foise onde os chivatos. O xefe de eles díxolle cousas moi
feas dos seus amigos , pero ela asentiu como se nada.
Odio
a eses nenos!- Dixo María gritando diante do xefe.- Podo ir con vós?
-Si!
Benvida - Dixo o xefe dos chivatos encantado.-Eses nenos.... Non sei
como te deixaron que unha rapaza como ti se fóra.
-Ammmm,
non fai falta de que me teñas tanto aprecio Antonio.-Dixo María.
-Ven
ao cine comigo.-Lle respondeu sen facer caso Antonio.
-Non!-Dixo
María decidida.- Teño que pensar un plan para destruír a eses
nenos!
-Pois
nos xa temos un!- Dixo Antonio admirado polas palabras de María.-Ven
esplicaremoscho!
-Conta
hasta o último detalle.- Dixo María alegrada de que o plan saíse
ben.
María
foise a súa casa, e chamou polo Lowi aos seus amigos para
contarlles todo;
-Xa
o sei todo sobre o seu plan!- Dixo María feliz.
-Perfecto!
Conta, conta!- Dixeron todos a vez.
-Pois....-
Empezou María a relatar.
E
María lles contou de que ían ao seu refuxio secreto e ían a
invocar fantasmas. Que nos asustarían día e noite.
Capítulo
5.
Invocación
de fantasmas, desastre mundial.
Veña
María- Dixo Antonio animado.- Imos invocar aos fantasmas.
E
despois de gritos e danzas chamadas rituais, saíron unhas nubes de
fume grises. Eran os fantasmas!
-Téñome
que ir- Dixo mentindo María.
-Vale,
pois vete.-Dixo Antonio sen dubidar nada da súa nova amiga.
-Deica
logo!- Dixo María asustada, pero disimulando.
María
foi en bicicleta a reunirse cos seus amigos, e lles contou todo o
sucedido.
-Non
existen os fantasmas!-Dixo Xoán seguro do que dicían.-Seguro que
saben o de que estivemos actuando e que era todo unha broma.
-Pero
eu o vin!- Dixo María asustada.-Había fume, fantasmas....
-Uhhhhhhhhhh-
Dixo un fantasma cando rematou María.
-Que...
é iso?- Dixo Xabier temoroso.
-Fan.-Dixo
María sen palabras-
-Tas.-Proseguiu
Raquel.
-Mas!-Rematou
Uxía.
-Correde-
Dixo Pedro con medo.
E
correron ata as aforas da cidade, onde non hai fantasmas.
Pero...o
plan non saíu ben,xa que non só nos perseguían a nós, ata a os
chivatos os perseguían!
-María,
máis vas pagar!- Dixo Antonio enfadado.-Pensaba que eras dos nosos!-
-Mentín-
Chuleouse María.
-Proseguiu
o fantasma.
-Deberíamos
ir ao lugar onde se invocaron os fantasmas.- Dixo inseguro Pedro.
-Veña,
vamos- Rematou Uxía con presa.
-Necesitamos
a nove persoas para que se acaben os fantasmas!-Dixo Antonio
asustado.
-Somos
nove!- Dixo asustada Raquel.
-Pois
a que esperamos!-Dixo Pedro asustado.
E
bailaron entre todos,pero...non só traxemos a PAZ
ao
mundo,se non que tamén nós
fixemos
amigos os nove!
-Os
gustou netos meus?-dixo Xoán o seu avó.
-Si!-Dixeron
a vez os netos de Xoán:Irene, Álvaro, Nicol e Cora.
E
ese día se nomeou como o día dos amigos.
Maica
Gómez, Andrea del Valle e Iria Conde. 5ºB.
